duinen

Witte duinen
Stuivende helmduinen, ook witte duinen genoemd, zijn volgens verschillende natuurorganisaties het belangrijkste natuurtype van de kustduinen. Volgens hen zijn witte duinen de continue verjongers van de duinen erachter. Daarbij wordt oudere duinbegroeiing verstikt door grote hoeveelheden zand. Ze sterven af en maken plaats voor droge pioniersbegroeiing. Uitstuiving tot het grondwater kan af en toe zorgen voor de vorming van nieuwe natte duinvalleien. Qua biodiversiteit zijn witte duinen heel arme landschappen. Witte duinen zijn vooral te vinden in de zeereep en daar hebben ze een functie als kustbescherming. Vanwege die functie zijn witte duinen soms kunstmatig gestabiliseerd en op sommige plaatsen versterkt door stuifdijken. Daardoor is de oppervlakte aan natuurlijke witte duinen in ons land momenteel betrekkelijk gering. Witte duinen komen overigens wijd verspreid voor langs de Atlantische en Mediterrane kusten van Europa.
Plaatselijk zijn er langs de Hollandse kust wel goed ontwikkelde witte duinen aanwezig, bijvoorbeeld in de Gemeente Bergen.
De grote vraag: waarom moet daar dan meer van komen in de Schoorlse Duinen?

Grijze duinen
Gezien vanaf de zeezijde begint de opeenvolging van begroeiingsstadia met embryonale duinen, dit gaat over in grijze duinen en het eindigt met duinbos aan de binnenrand. Grijze duinen zijn de ruggengraat van het Nederlands duin. De oudere begroeiing verstikt door bedekking met grote hoeveelheden stuifzand vanuit het witte duin en vanuit stuifkuilen, sterft af en maakt plaats voor pioniersbegroeiing. In grijs duin wisselt duingrasland af met plekken kaal zand en lage of vrij hoog opgaand duinstruweel. Duingrasland is begroeid met laagblijvende grassen, kruiden, mossen en/of korstmossen. In de oorspronkelijke staat, voordat er zoveel stikstof neer kwam uit de lucht, bestonden grijze duinen uit een gevarieerd mozaïek van leefgemeenschappen met veel overgangen.
Nederlands duingrasland en duinstruweel zijn van Europese betekenis. Vooral door de uitgestrektheid en de grote variatie. Sommige van de plantengemeenschappen van het Nederlandse duingrasland zijn zeer bijzonder en komen nergens anders voor in Nederland, soms zelfs ook niet in de omringende landen.

Zeldzaam in Europa, maar niet in Nederland
Grijze duinen zijn zeldzaam op Europees niveau, omdat veel Europese kusten rotsig zijn en een heel ander karakter hebben. Toch komt in andere Europese landen ook veel grijs duin voor: België, Frankrijk, Denemarken. Binnen Nederland is dit geen erg zeldzaam natuurtype, grijze duinen komen over onze hele kustlijn voor, van Zeeland tot de Waddeneilanden. Ze zijn zeer rijk vertegenwoordigd tussen Callantsoog en Den Helder en op de Waddeneilanden en zijn daar kalkarm, net als in Schoorl. In een rapport van Natura 2000 over de Nederlandse duinen staat de volgende status vermeld: In internationaal opzicht zijn de Nederlandse duinen van groot tot zeer groot belang. Dit onder meer door de aanwezigheid van grijze duinen (H2130) en vochtige duinvalleien (H2190). Het eerste type komt over grote oppervlaktes in goed ontwikkelde vormen voor, het laatste type is in de Nederlandse duinen zeer gevarieerd en over grote oppervlakte aanwezig.”

Juist veel grijze duinen in Nederland
Het vanuit Europa gezien niet eens zo heel erg schaarse grijze duin, bleek dus in 2007 al over grote oppervlaktes aanwezig te zijn in Nederland. De grote vraag: waarom moet daar dan meer van komen in de Schoorlse Duinen en welke natuur moet daar voor worden opgeofferd?

De binnenduinrand
De binnenduinen, de duinen aan de landzijde, zijn de minst dynamische delen van het duingebied. Het zand is er nagenoeg vastgelegd door de begroeiing. Dit deel van de duinen is op veel plekken met bos begroeid.

Door naar ‘NH Duinreservaat’.

Door naar ‘Schoorlse Duinen’.

Reacties zijn gesloten.